Kwaliteitsstandaard atypische parkinsonismen

Pagina 73 Dysfagie: Beperkingen van het kauwen en slikken Verslikken, lang blijven kauwen en andere typische slikklachten bij de AP kunnen zorgwekkend en belastend zijn voor de patiënt en zijn mantelzorgers [80]. Terwijl mensen met de ziekte van Parkinson zich vooral verslikken bij dubbeltaken en dit verslikken goed te compenseren is, verslikken mensen met een AP zich door spierzwakte, bijv. bij MSA of na en beroerte bijv. bij vasculair parkinsonisme. Aanvullend onderzoek bij dysfagie (op indicatie): • Flexibele Endoscopische Evaluatie van het Slikken (FEES): door de neus met een flexibele scoop de, de keel, de stembanden en het strottenhoofd van boven af bekijken vóór en na het slikken). Daarmee kan de efficiëntie van het slikken en de ernst van verslikken en residu (voedsel dat na het slikken in de keel achterblijft) goed worden beoordeeld en vastgelegd. • Videofluoroscopie of röntgenslikvideo. Daarmee kunnen alle fasen van het slikken in beeld worden gebracht, tot en met de passage van de voeding door de slokdarm naar de maag. • Videofluoroscopie bij PSP patiënten met symptomatische dysfagie én een reeks onderzoeken middels FEES (flexibele endoscopische evaluatie van het slikken) laten zien [4]: - bij 80% van de patiënten stijfheid van de mond- en keelspieren, - bij alle patiënten meerdere afwijkingen betreffende moeilijkheden in het bewegen van de tong. De dysfagie onder controle hebben is cruciaal bij alle AP, met name ook bij PSP. Bij slikstoornissen kan de arts/logopedist eventueel in combinatie met de diëtist vervolgens aanpassingen in het dieet of in de consistenties aanbevelen en hierover uitleg geven aan de patiënt. De beoordeling van het slikken zou herhaald moeten worden als het vermogen van de patiënt afneemt om te compenseren met de huidige adviezen. Speekselverlies Beperkingen in speekselbeheersing Speekselverlies is een hinderlijk probleem dat meer optreedt in de latere fasen van de ziekte [87, 88]. Logopedisten met ervaring in de behandeling van speekselverlies kunnen vaststellen wat de ernst van de klacht is en in hoeverre de klacht met logopedische technieken te behandelen is [74].