Previous Page  9 / 21 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 9 / 21 Next Page
Page Background

Anoftalmie/Microftalmie

7

-- adviezen ter bescherming van het gezonde oog bij

kinderen met unilaterale A/M bij contactsporten;

-- begeleiding door een visueel revalidatiecentrum

(rehabilitatiecentrum) (

Bartiméus/ Visio )

als er sprake is

van slechtziendheid van beide ogen (zie

Consultatie en verwijzing

).

·

·

Verbeterenmobiliteit en oriëntatie

Voor een aantal

kinderen is oriëntatie- en mobiliteitstraining nodig. Tijdens

deze training leren kinderen beter te bewegen in een

omgeving die zij niet of slecht zien. Deze training is vooral

aan te raden als er zeer slecht zicht is en/of als er ook nog

gehoorproblemen zijn (zie

Consultatie en verwijzing )

.

·

·

Voorkomen scheefgroei gezicht

Als er geen significante

verkorting van de oogspleet en vermindering van het

orbitavolume aanwezig is, en er geen cosmetisch probleem

is, is behandeling niet nodig. Wel zal er een regelmatige

follow-up nodig zijn. In het 1

e

levensjaar om de 3 maanden,

daarna om de 3-6 maanden en vanaf de leeftijd van 5 jaar

jaarlijks.

Een oculoplastisch chirurg of orbitachirurg beoordeelt

of chirurgische interventie nodig is. Omdat de druk van

een groeiend oog bij anoftalmie en ernstige microftalmie

afwezig is, ontbreekt de belangrijkste stimulans voor het

groter worden van de ruimte in de oogkas. Om de kans op

ernstige gezichtsdeformatie te minimaliseren, start het

traject voor oogkasexpansie zo spoedig mogelijk na de

geboorte. Er is namelijk op jonge leeftijd een zeer snelle

groei van het gelaat. Op 2-jarige leeftijd heeft de oogkas al

70% van de maximale grootte bereikt en op de leeftijd van

5½ jaar is dit al 90%.

Een ocularist start in samenwerking met de

orbitaspecialist kort na de geboorte met het plaatsen van

een conformer (soort (plastic) schaaltje of bolletje) om de

oogholte en de oogkas te vergroten.

·

·

Procedure bij microftalmie

Bij microftalmie wordt er een

afdruk van de socket (oogholte) en een MRI-scan gemaakt.

Op basis van deze informatie en visuele inspectie maakt

de ocularist een op maat gemaakte uitwendige prothese.

Deze kan zonder narcose worden ingebracht (deze zit

wel in de oogholte, maar zonder openen van de weefsels).

De eerste conformers zijn transparant zodat eventuele

onverdraagzaamheid van het eigen oog sneller wordt

herkend. In deze vroege fase is cosmetische gelijkenis nog

van ondergeschikt belang en moet de conformer relatief

snel worden vervangen door een groter exemplaar. Zodra

het vervangen minder vaak nodig is, maakt de ocularist een

prothese met gelijkende iris en sclera. Dit is meestal vóór

het 1

e

levensjaar.

·

·

Procedure bij anoftalmie

Bij anoftalmie is het doel om zo

vroeg mogelijk met de behandeling te beginnen, waarbij

zowel de oogkas en de oogleden opgerekt worden om een

natuurlijke groei van het oog te simuleren. Wereldwijd

worden diverse technieken toegepast, meestal in de

vorm van een in grootte toenemend bolletje in de oogkas

(stimulatie van de groei van een oog). Dit bolletje wordt

een conformer genoemd. Deze kan zowel uitwendig als

inwendig geplaatst worden.

-- Een uitwendige conformer bestaat uit PMMA (hard

plastic) of uit een uitwendige hydrofiele expander

(zichzelf uitzettend bolletje vóór het slijmvlies).

Het model van de conformer wordt bepaald op

basis van MRI-data, een afdruk van de oogholte en

visuele inspectie. De plastic conformers kunnen

tegenwoordig aan de hand van MRI-data door middel

van 3D-printtechnieken geprint worden. Daarmee is het

mogelijk om een hele reeks van dergelijke conformers

uit te printen, zodat de ocularist in samenwerking met

de ouders in de vroege fase (wanneer het oog het snelst

groeit) met kleine opeenvolgende stapjes een oprekking

van de oogkas en oogleden kan bereiken. Hiermee

wordt een grote nauwkeurigheid in vormgeving en

stapgrootte tussen twee protheses bereikt. Door een

kleine stapgrootte (0,5 mm) en een korte draagtijd wordt

een geleidelijke groeistimulus gegeven. Een te snelle

volumetoename zou een averechts effect geven. Het

plaatsen van een conformer vindt plaats zonder narcose

en zonder verder chirurgisch ingrijpen.

-- Een inwendige conformer houdt in, dat de oogholte

chirurgisch wordt geopend waarbij dieper in de

oogholte een conformer wordt geplaatst. Dit kan onder

andere bestaan uit een teflon bolletje of een inwendige

hydrofiele expander (een zichzelf uitzettend bolletje

áchter het slijmvlies). Beide typen worden om de paar

maanden vervangen door een groter exemplaar. Een

andere beschreven techniek is de plaatsing van een

opblaasbare expander (gevuld met fysiologisch zout).

Er is in de literatuur geen bewijs voor een beter effect van

de ene of de andere methode. Potentiële risico’s die artsen

afwegen zijn:

-- onvoldoende effect van de behandeling;

-- een eventueel nadelig effect van narcose op de

ontwikkeling van het kind;

-- kans op infecties;

-- kans op verlittekening van de wond.

Zowel na behandeling met een uitwendige als na

behandeling met een inwendige conformer wordt na

oprekking van de oogkas en de oogleden overgegaan op

het plaatsen van een speciaal aangepaste oogprothese

met gelijkende iris en sclera (kunstoog). Deze heeft de vorm

van een schaaltje. In enkele gevallen blijft na oprekking

de anatomie van de holte zodanig afwijkend dat het

kunstoogmodel onvoldoende houvast vindt.

Het kan dan voorkomen dat er (aanvullende) chirurgische

ingrepen nodig zijn om het plaatsen van een schaaltje

mogelijk te maken. De patiënt krijgt dan bijvoorbeeld

een aanvullende chirurgische ingreep waarbij de holte