Pagina 54 - Zorgstandaard Dwarslaesie

53
Zowel in het eigen innerlijk als in de buitenwereld moeten vaak grote slagen gemaakt worden
om weer tot een nieuw evenwicht in het leven te komen. Gezondheid en zekerheid wie je bent,
wat je kunt en wat je toekomst zal kunnen zijn, worden ruw verstoord. Dan blijkt dat de
medische wereld minder kan doen dan verwacht: “Ik moet ermee leren leven”. Ook dat is in de
beleving van revalidanten vaak een groot verlies. Het rollenpatroon binnen de relatie kan
veranderen. Revalidanten stuiten op onbegrip in hun directe omgeving. Vrienden en kennissen
reageren anders dan verwacht. Dan zijn er nog de externe omstandigheden die belemmeringen
veroorzaken: wachten op een rolstoel en/of woningaanpassingen, veranderen van werk en vrije
tijdsbesteding.
Kortom de impact van de aandoening en de medische behandeling kunnen aanzienlijke
gevolgen hebben voor de psychosociale gezondheid van de betreffende persoon.
Bij de psychosociale zorg staat het ondersteunen van de persoon met een dwarslaesie en
zijn/haar familie/naasten centraal. De behandeling richt zich op trauma en verliesverwerking.
Voorafgaand aan de verliezen en tijdens de revalidatie maken revalidanten vaak schokkende
gebeurtenissen mee, bijvoorbeeld een ongeluk, een ingrijpende operatie, een medische misser
of een ernstige diagnose.
De partner/familie wordt bij de behandeling betrokken. Daarnaast kan de hulp zich richten op
praktische zaken zoals ondersteuning bieden bij het regelen van zorg, aanvraag indicaties,
aanvragen andere woonruimte, begeleiden in het traject richting werk.
Niet in alle gevallen leeft er bij de mensen met een dwarslaesie een expliciete zorgvraag op het
psychosociale vlak. Dan blijft het van belang alert te zijn op signalen en proactief om te gaan
met het aanbieden van hulp. Psychosociale steun wordt geboden door maatschappelijk werk. De
hoofdbehandelaar biedt uiteraard ook psychosociale zorg, aangezien de psychosociale
onderwerpen vaak direct verband houden met de medische klacht.
De revalidant kan ook worden doorverwezen naar een gespecialiseerde behandelaar,
bijvoorbeeld de psychiater, psycholoog, pedagogisch medewerker, geestelijk verzorger,
gespecialiseerde verpleegkundigen.
De specialist heeft specifieke kennis en/of ervaring in het omgaan met de dwarslaesie, de
relatie tussen psychische klachten en lichamelijke verschijnselen, het functioneren van de
hersenen en de invloed hiervan op gedrag en emoties, methoden om de pijnbeleving te
beïnvloeden, de invloed van medicatie op gedrag enz.
In dit verband kan ook gewezen worden op ondersteunende contacten met
ervaringsdeskundigen en met de belangenvereniging (DON) voor mensen met een dwarslaesie.