27
3.5.5 Sociale cognitie
Sociale cognitie kan beschouwd worden als een deel van de affectieve informatieverwerking dat betrokken
is bij sociaal-emotionele mentale processen. Bij mensen met NS, meestal kinderen, worden geregeld sociale
vaardigheidsproblemen geobserveerd. Een vertraagde sociaal-emotionele ontwikkeling, beperkte contacten
met leeftijdgenoten, een verminderd inzicht in sociale situaties en moeite met het verwoorden en uitleggen
van ervaringen worden daarbij herhaaldelijk aangehaald.
In een studie van 40 volwassenen met NS werden, in vergelijking met controleproefpersonen, geen
problemen gevonden in basale Theory of Mind-vaardigheden (het vermogen om een beeld van een ander
te kunnen vormen en daarmee indirect ook van zichzelf) en geen opvallende afwijkingen in de
emotieherkenning bij anderen, maar lieten mensen met NS wel significant hogere scores zien op schalen
voor alexithymie (het onvermogen de juiste bewoordingen te vinden voor emoties). Met name het
herkennen en verwoorden van de eigen gevoelens levert hierbij problemen op. Hierbij bleek eveneens
dat mensen met NS meer spanning ervaren tijdens sociale aangelegenheden.
3.6 Mogelijke co-morbiditeit
Naasten en behandelaars geven aan (symptomen van) andere (veelal psychische) aandoeningen waar te
nemen bij mensen met het NS. Bijvoorbeeld stemmingsstoornissen, Attention Deficit (Hyperactivity)
Disorder (AD(H)D) en Autisme Spectrum Stoornissen (ASS). Er zijn verschillende visies omtrent de aard van
het samengaan van verschillende verhoogd geconstateerde aandoeningen/symptomen met NS: er zou
sprake zijn van co- of multi-morbiditeit, maar bepaalde kenmerken of klachten kunnen ook onderdeel zijn
van NS zelf. Nog los van de conceptuele problemen, ontbreekt het aan gecontroleerd onderzoek, met
objectieve, patiëntgebonden maten die dit soort ‘diagnosen’ kunnen ondersteunen. De herhaalde observatie
van stemmingsklachten, aandachtsproblemen en sociaal-emotionele problemen, door zowel ouders/naasten
als behandelaren is wel opvallend te noemen en geeft aanleiding dit zowel op macroniveau als op het niveau
van de individuele patiënt nader te onderzoeken en in geval van aanwezigheid van symptomen of een
compleet klinisch beeld hier de passende zorg voor te verlenen.
